اصول کلی طراحی نمای ساختمان
نمای ساختمان یکی از اجزای بسیار مهم ساختمان است، نمای ساختمان باید به شکلی طراحی شود که علی رغم حفاظت محیط داخل از بیرون، ارتباط فضای بیرون را با محیط داخل ساختمان به خوبی برقرار کند. ما در فضای شهری با یک ساختمان روبرو نیستیم، در واقع هر ساختمان جزئی از فضای شهری محسوب می شود که زشتی آن بر فضاهای عمومی تأثیر گذار است. ساختمان یک موجود منزوی و خود بسنده نیست که بتواند تمام توجه طراح و مالک را به خود جلب کند ، بلکه می بایست با حفظ شخصیت و اعتبار خود، عنصری از یک جامعه وحدت یافته باشد و این امر فقط با طراحی خوب نمای خارجی ساختمان امکان پذیر است
تلفیق متریال های مختلف در طراحی نما
همه ما به خوبی از اهمیت دیتیل های اجرایی با خبر هستیم و می دانیم که هر چه این جزئیات در کارها بیشتر باشد کار حرفه ای تر و پخته تر به نظر می آید اما قبل از این که به چگونگی اجرای نماها و دیتیل های اجرایی آن توجه کنیم باید انتخاب مصالح درستی داشته باشیم، شرط رسیدن به یک نمای خوب این است که بدانیم چه مصالحی در کنار یکدیگر زیباتر به چشم می آیند و هماهنگی بیشتری را در نما ایجاد می کنند. در طراحی نما هم تنوع رنگ بسیار مهم است هم تنوع بافت و دست یافتن به همه این نکته ها به وسیله مواد و مصالح استفاده شده در نما به دست می آید.
سادگی و خوانایی نمای ساختمان
در طراحی نمای ساختمان های بلند باید به این نکته توجه کرد که ایجاد تنوع بیش از حد با استفاده از مواد و مصالح می تواند از سادگی و خوانایی نمای ساختمان که مهم ترین اصل در طراحی نما است بکاهد. تک رنگ بودن نمای این ساختمان ها تاثیر گذاری بیشتری دارد. برای این ساختمان ها بهتر است از یک موتیف در همه قسمت های نما استفاده شود، و فقط با استفاده از یک یا دو المان شاخص در نما از یکنواختی بصری آن بکاهید.
پویایی در طراحی نمای ساختمان
از لحاظ بصری نمایی دارای ارزش است که بسیار سیال و پویا باشد. این سیالیت و پویای را بهرش های مختلف می توان در نمای ساختمان به وجود آورد. عوض کردن ابعاد بازشوهای نما مانند پنجره ها، تلفیق مصالح مختلف، ترکیب المان های افقی و عمودی در نما برای تاکید بیشتر همه از جمله کارهایی است که می توان برای ایجاد سیالیت و پویایی در نمای ساختمان استفاده کرد.